Geweldige dagen Yogjakarta

Maandagmiddag 28 oktober kwamen we aan in Yogjakarta. Hier werden we bij de Malioboro mall opgehaald door Herby en Ita, waar we de komende dagen mochten verblijven. Herby is een vriend van Steffie's opa en Ita is zijn Indonesische vrouw. We werden ontvangen alsof ze ons al jaren kennen, zo openlijk en lief!! We deden boodschappen, en later die avond heeft Ita echt heerlijk Indonesisch voor ons gekookt. Tijdens het eten zaten we met zijn alle rond de tafel en bedachten wat we allemaal wilden doen, zodat er een planning gemaakt kon worden. We waren hier tenslotte maar een paar dagen, dus we moesten onze tijd natuurlijk goed benutten.

Herby had een privéchauffeur geregeld die ons dinsdag de hele dag rond zou rijden. De tour begon naar de Borobudur, 's werelds grootste boeddhistische tempel. Herby en Ita betaalden onze entree, maar hier waren wij het niet mee eens. Na stampvoetend tegenover elkaar te hebben gestaan wonnen zij de competitie. We hebben alles geprobeerd, maar zij stonden erop dit voor ons te betalen.
We vervolgden onze wandeling door de tuinen van de tempel, waarna we bij een enorme trap aankwamen die ons naar boven, naar de tempel leidde. Wat een enorm gebouw is dit! Steffie en ik zijn tot de top gelopen waar zich de geluksboeddha bevond. Er stonden zoveel boeddha's dat we niet wisten welke het was, en vroegen het dus aan de security die er rondliep. Ze wezen hem aan, maar vertelden ons dat we de Boeddha niet aan mochten raken. Balen, want als je hem aanraakt en een wens doet schijnt dat geluk te brengen. Geluk, iedereen kan wel een stukje geluk gebruiken toch? En daarom vroegen we de security of ze niet even hun ogen wilden sluiten "Do it fast", en daar gingen we.
Toen ik stiekem even naar de security mannen keek stonden ze werkelijk allemaal een andere kant op te kijken, geweldig.
We hebben rondjes gelopen op bijna elke verdieping van de tempel en keken gefascineerd rond naar de muurtekeningen en de standbeelden die er waren.
Ik wilde de geschiedenis van de tempel weten en heb dan ook elk informatiebord dat ik voorbij zag komen gelezen. Deze tempel heeft ooit onder vulkaanas gelegen en toen de tempel werd ontdekt hebben ze deze volledig schoongemaakt en gerenoveerd. Met die renovatie zijn ze tot op de dag van vandaag nog steeds bezig.
Na een dik uur bij de Borobudur zijn we naar een kleinere tempel gegaan, waar we een man spraken die duidelijk erg gefascineerd was van zijn geloof. Hij zei een gebed op en sprak met ons over dit en andere geloven. Ondanks dat hij erg geloofde in Boeddha geloofde hij ook dat uiteindelijk iedereen van dezelfde afkomst is, maar dat ieder geloof zijn eigen persoon heeft om op terug te vallen/in te geloven. Ieder mens ziet er van binnen hetzelfde uit, alleen zijn we anders van de buitenkant. En zo is het ook met het geloof vindt hij.

Het was inmiddels laat in de middag en dus tijd om te lunchen. Hiervoor zijn we doorgereden naar de Minota bakery. Een werkelijke aanrader voor iedereen die Indonesische gerechten wil proeven. Zowel hartig als zoet. Stef en ik hebben ons zowat misselijk gegeten hier, omdat we gewoon niet konden kiezen wat we wilden. Dan maar alles proberen!

Verder heb je in Yogjakarta een straat vol zilverfabrieken. Een van de bekende dingen van deze stad. Hier zijn we heengegaan, maar helaas waren veel fabrieken al gesloten. Toch vonden we er een die nog open was. Een fabriek is overigens niet een fabriek zoals je hem in Nederland verwacht; groot en ruim. Nee, hier zitten ze met een man of 40 in rijtjes achter kleine bureautjes in een zaal van misschien 50m2. De werklieden waren al weg, maar we hebben wel rond mogen kijken.
We hebben niets gekocht, maar wel gezien hoe het hier dus gaat. Ook dit is weer zo'n wereld van verschil met Nederland.

Na een volle dag rondtoeren zijn we naar de Malioboro mall gegaan, waar Steffie en ik een heerlijke girlie treatment hebben gehad. Onze haren werden gedaan, we kregen een manicure en een handen/armen/schouders-massage. Heerlijk!

De volgende dag begon de planning pas in de middag. Herby en Ita waren uitgenodigd voor een bruiloft en wij mochten mee. Hier in Java is het een gewone zaak om de hele buurt uit te nodigen. Je luistert naar speeches, krijgt eten, geeft het bruidspaar een hand en een cadeau en dan is het voor de buurtbewoners gedaan. De ceremonie en het feest is bestemd voor familie en (naaste) vrienden. Stef en ik (en Herby) waren de enige blanken en dit was te merken. We werden aangekeken, maar anders dan hoe dat voorheen ook gebeurden. De mensen vonden het geweldig dat wij erbij waren en waardeerden dit enorm. Na het hele ritueel zoals hierboven beschreven zijn we weer verder gegaan met de rest van onze planning. De birdmarket was het volgende. Een verschrikkelijke plaats, maar we vonden dit vooral door wat we hier zagen. Honderden beesten opgesloten in (te) kleine kooitjes. En dit alles voor de verkoop. Steffie en ik vonden het ontzettend zielig en vroegen Herby en Ita of we verder konden gaan naar de volgende plaats. Dit konden we niet veel langer aanzien. Ik had graag elke puppy, kitten, vogel, aap, etc etc willen kopen om ze vrij te laten. Weg hier.
's Avonds zijn we naar de Plaza Ambarukmo gegaan, een van de grote malls ban Yogja. We hebben gezellig rondgewandeld, gegeten en kleine, piepkleine inkopen gedaan. Alles is hier zo goedkoop! Als dit de laatste bestemming van de reis was geweest zou ik overvol geladen naar huis komen. Maar helaas moesten we alles laten liggen, want plek in de tas is er niet voldoende. Om het over het gewicht maar niet te hebben...

Donderdag, de laatste dag in Yogja was ook weer een super dag! We hebben lekker gewandeld door Malioboro street, waar zich ontzettend veel marktkraampjes bevinden. Bijna elke kraam heeft hetzelfde aanbod, maar toch is het erg leuk om deze knusse bedoeling te zien. 's Avonds zijn we naar een Indonesische voorstelling gegaan, de Ramayana Ballet bij de Prambanan tempels. Prachtig!!! En we hadden geluk, want dit was de allerlaatste voorstelling van het jaar ivm het inmiddels begonnen regenseizoen.
De balletdansers dansen zo mooi, en die kostuums zijn ook echt prachtig. Veel kleur!

Vrijdagochtend hebben we afscheid genomen van de geweldig lieve mensen Herby en Ita en hebben onze reis voortgezet naar Bandung, waar we 's avonds naar de bioscoop zijn geweest. Leuk, even een beetje thuis op reis.
Hier in bandung hebben we bij de welbekende pizzahut en Mac Donalds gegeten. Waarom, als Indonesisch eten zo lekker is? Nou, omdat in bandung weinig restaurants zijn met lokaal eten. Het lokale eten vind je hier vooral in tentjes langs de weg, en helaas kunnen onze magen hier niet tegen in verband met de manier waarop ze dit bereiden. Ach, een keertje friet en pizza was ook heerlijk hihi!

Gisteren hebben we geshopt in de vele factory outlets waar Bandung bekend om staat en vandaag zetten we onze reis voort naar Jakarta, waar ik op zoek ga naar het verleden van opa en oma.