Elkaar in de haar vliegende mannen... Ja, mannen!
Blijf op de hoogte en volg Ashley
29 Oktober 2013 | Indonesië, Soerabaja
De eerste indruk van Java was echt verschrikkelijk. We hadden nog geen drie stappen op dit eiland gezet of er waren al vijf mannen die elkaar in het gezicht sloegen en grepen, achter elkaar aan renden, schreeuwden en flink lawaai maakten.
Ze schrokken ons enorm af, en stuk voor stuk wilden ze wat van ons. Dat was nog het erge.
Als mensen elkaar zo in de haren vliegen durf je ze amper tegen te spreken.
Ze hadden het over 100.000 excursies, busje hier, busje daar, trein hier, trein daar.. alsjeblieft ga weg! Stef en ik wilden even rustig iets eten, iets drinken en ondertussen rustig nadenken over onze plannen op Java.
Eten ging, met zes wachtende mannen om ons heen, afwachtend of we een excursie bij ze wilden boeken. Na 100 keer 'nee' begrepen ze eindelijk dat ze ons met rust moesten laten. Maar zodra we opstonden na het eten vlogen ze met z'n alle weer op ons af. Ik keek ze ontzettend arrogant aan, zei ''NO!!'' en eindelijk lieten ze ons normaal doorlopen.
Verderop zag ik nog twee andere toeristen staan, dus ik vroeg hen wat zij gingen doen. Zij gingen de Ijen vulkaan beklimmen en namen 's avonds de nachttrein naar Surabaya. Sounds like a plan. Dus wij deden mee.
We stapten in het busje van de man waarmee we een deal hadden gemaakt en wilden wegrijden. Maar toen kwam er een andere man bij, die deze man ineens in het gezicht sloeg. Hij beweerde dat wij zijn klanten waren en dat wij al een excursie bij hem hadden geboekt en betaald hadden. Stonden ze daar, te vechten om ons... Wij hadden helemaal nog niks, tot nu. De man van de deal sprong in het busje en we reden snel aan. Lekker, die Javanen. Was het wel zo'n goed idee om naar Java te gaan?
We kochten ons ticket op het treinstation, en reden verder naar de Ijen vulkaan. Hier klommen we twee uur lang omhoog, waarna we wederom prachtig uitzicht hadden. De krater, een helderblauw/turqoisen meer, gele stenen en blauw vuur van het zwavel. Dit is waar deze vulkaan zo bekend om staat.
Het was hier wel ontzettend koud, en op de weg terug naar beneden stonk het enorm. We deden een masker op en liepen door. Het was inmiddels hartstikke donker, maar met een zaklamp vonden we onze weg terug naar de auto. We aten wat en werden afgezet op het treinstation.
De volgende ochtend om 4:30 uur kwamen we aan in Surabaya en na een lange zoektocht vonden we eindelijk een plaats om te slapen. De mensen waren ontzettend behulpzaam, maar je kunt wel merken dat het hier totaal niet toeristisch is. We werden nagewezen, aangestaard, gevolgd en gefotografeerd.
Deze middag hebben we de enorme mall Tunjungan Plaza bezocht en hebben hier lekker gegeten. We hebben diezelfde middag nog ons volgende treinticket gekocht naar Yogjakarta. Surabaya is groot en druk, maar we voelden ons hier niet op het gemak en willen daarom zo snel mogelijk doorreizen.
Na het shoppen in de Tunjungan Plaza zijn we naar House of Sampurna geweest. Dit is de sigarettenfabriek van de kretek sigaretten. Het was leuk om te zien hoe deze productie verloopt. Helaas moesten we de werkzaamheden via filmpjes bekijken, want het was zondag en dus waren de werklieden vrij. Dit maakte het overigens niet minder interessant.
's Avonds hebben we weer lekker en spotgoedkoop gegeten en zijn op tijd terug gegaan naar ons verblijf. Het wordt hier al ontzettend vroeg donker en omdat we ons toch al niet op het gemak voelden zijn we maar op tijd, MET TAXI, terug gegaan.
De volgende dag vertrokken we om 8:00 uur met de trein naar Yogja, waar we opgehaald werden door een vriend van Steffies opa. Hij woont hier al jaren, en hij gaat ons Yogja laten zien.
Wat we tot nu toe al hebben gezien is ongelooflijk. We hebben vandaag in een dag gedaan wat je normaal gesproken in een week doet, en ook de komende dagen staat er weer veel gepland.
Als we Yogja verlaten zal ik een mooi verslag schrijven over wat we hier allemaal hebben gezien.
Tot dan! Dikke kussen uit Java xxxx
Ze schrokken ons enorm af, en stuk voor stuk wilden ze wat van ons. Dat was nog het erge.
Als mensen elkaar zo in de haren vliegen durf je ze amper tegen te spreken.
Ze hadden het over 100.000 excursies, busje hier, busje daar, trein hier, trein daar.. alsjeblieft ga weg! Stef en ik wilden even rustig iets eten, iets drinken en ondertussen rustig nadenken over onze plannen op Java.
Eten ging, met zes wachtende mannen om ons heen, afwachtend of we een excursie bij ze wilden boeken. Na 100 keer 'nee' begrepen ze eindelijk dat ze ons met rust moesten laten. Maar zodra we opstonden na het eten vlogen ze met z'n alle weer op ons af. Ik keek ze ontzettend arrogant aan, zei ''NO!!'' en eindelijk lieten ze ons normaal doorlopen.
Verderop zag ik nog twee andere toeristen staan, dus ik vroeg hen wat zij gingen doen. Zij gingen de Ijen vulkaan beklimmen en namen 's avonds de nachttrein naar Surabaya. Sounds like a plan. Dus wij deden mee.
We stapten in het busje van de man waarmee we een deal hadden gemaakt en wilden wegrijden. Maar toen kwam er een andere man bij, die deze man ineens in het gezicht sloeg. Hij beweerde dat wij zijn klanten waren en dat wij al een excursie bij hem hadden geboekt en betaald hadden. Stonden ze daar, te vechten om ons... Wij hadden helemaal nog niks, tot nu. De man van de deal sprong in het busje en we reden snel aan. Lekker, die Javanen. Was het wel zo'n goed idee om naar Java te gaan?
We kochten ons ticket op het treinstation, en reden verder naar de Ijen vulkaan. Hier klommen we twee uur lang omhoog, waarna we wederom prachtig uitzicht hadden. De krater, een helderblauw/turqoisen meer, gele stenen en blauw vuur van het zwavel. Dit is waar deze vulkaan zo bekend om staat.
Het was hier wel ontzettend koud, en op de weg terug naar beneden stonk het enorm. We deden een masker op en liepen door. Het was inmiddels hartstikke donker, maar met een zaklamp vonden we onze weg terug naar de auto. We aten wat en werden afgezet op het treinstation.
De volgende ochtend om 4:30 uur kwamen we aan in Surabaya en na een lange zoektocht vonden we eindelijk een plaats om te slapen. De mensen waren ontzettend behulpzaam, maar je kunt wel merken dat het hier totaal niet toeristisch is. We werden nagewezen, aangestaard, gevolgd en gefotografeerd.
Deze middag hebben we de enorme mall Tunjungan Plaza bezocht en hebben hier lekker gegeten. We hebben diezelfde middag nog ons volgende treinticket gekocht naar Yogjakarta. Surabaya is groot en druk, maar we voelden ons hier niet op het gemak en willen daarom zo snel mogelijk doorreizen.
Na het shoppen in de Tunjungan Plaza zijn we naar House of Sampurna geweest. Dit is de sigarettenfabriek van de kretek sigaretten. Het was leuk om te zien hoe deze productie verloopt. Helaas moesten we de werkzaamheden via filmpjes bekijken, want het was zondag en dus waren de werklieden vrij. Dit maakte het overigens niet minder interessant.
's Avonds hebben we weer lekker en spotgoedkoop gegeten en zijn op tijd terug gegaan naar ons verblijf. Het wordt hier al ontzettend vroeg donker en omdat we ons toch al niet op het gemak voelden zijn we maar op tijd, MET TAXI, terug gegaan.
De volgende dag vertrokken we om 8:00 uur met de trein naar Yogja, waar we opgehaald werden door een vriend van Steffies opa. Hij woont hier al jaren, en hij gaat ons Yogja laten zien.
Wat we tot nu toe al hebben gezien is ongelooflijk. We hebben vandaag in een dag gedaan wat je normaal gesproken in een week doet, en ook de komende dagen staat er weer veel gepland.
Als we Yogja verlaten zal ik een mooi verslag schrijven over wat we hier allemaal hebben gezien.
Tot dan! Dikke kussen uit Java xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
