De laatste dagen op Bali

Na nog een lekker dagje relaxen in Lovina was het de dag erna tijd om verder te reizen. We hadden een complete omweg uitgestippeld om uiteindelijk in Pemuteran aan te komen.
We reden richting Singaraja, een stadje in de buurt, waar we een kijkje namen bij de pura jagatnatha (tempel). Al die tempels zijn werkelijk waar super mooie gebouwen, maar als je niks anders mag doen dan ernaar kijken is er eigenlijk weinig aan. We reden dus al gauw verder naar de volgende spot, de Git Git Waterfalls.
Met een gids klauterden we tussen de rotsen en het groen naar beneden waarna we aankwamen bij een van de watervallen. We moesten helaas (best wel wat) betalen om de watervallen te bezoeken, en om ons een beetje aan het budget te houden kozen we ervoor om er maar één te zien. Leuke was wel dat we natuurlijk degene kozen waarbij we het water in mochten. Bij de anderen zou dat niet hebben gemogen.
Jeetje, wat was dat water koud zeg! Maar het had echt zoiets leuks. In Nederland zie je deze landschappen helemaal niet, dus dat maakt het allemaal zo bijzonder. Nooit gedacht dat ik zo erg van een stukje natuur kon genieten, echt waar niet. Heerlijk was het.

De volgende bestemming was een Monkey Forrest. Ubud staat bekend om zijn Monkey Forrest, maar je hebt er dus meerdere. Zo ook op onze route. Ik vroeg de man wat de entree zou kosten, en om deze vraag moest hij lachen "it's free, Miss". Hij parkeerde de auto aan de kant van de weg, ik opende de deur en daar zat al een aapje voor mijn neus. Ik keek nog een meter of twee verder en daar zat de complete familie aap. Gewoon aan de kant van de weg, in het "bos". Apen. Ik vond het wel een beetje akelig omdat ik mij niet heb in laten enten tegen rabiës, maar zolang ik geen gekke bewegingen zou maken, zouden zij dat ook niet doen. We voerden de aapjes nootjes, welke ze met hun ini mini handjes uit mijn hand grepen. Geweldig zeg.

Onze laatste stop was het uitzicht over The Twin Lakes. Omdat dit hoger in de bergen lag was het hier een stuk frisser, maar het uitzicht was wel heel mooi. En rustgevend ook. We hebben lekker gelunched in een restaurantje in de buurt en hebben via enkele dorpjes de bergen weer verlaten. De vele straten onderweg waren allemaal kleurrijk versierd. Dit is niet altijd zo, maar 'gisteren' hadden de grote, feestelijke ceremonies in de tempels plaatsgevonden.

Eenmaal aangekomen in Pemuteran was het al weer het einde van de middag. We hadden nog eventjes voor de zon onderging, en zijn daarom nog gauw het strand opgegaan waar ook veel locals waren. Hele families. In ontzettend gebrekkig Engels probeerden ze een gesprek met ons aan te knopen. Best schattig eigenlijk.

's Avonds zijn we aan de hoofdstraat een hapje gaan eten. Pemuteran is erg rustig, maar in dit restaurant kwamen we in contact met de (Franse) eigenaar, een Tsjech die al zijn hele leven reist en in verschillende landen heeft gewoond, en nog een andere backpacker, Bruno. Met Bruno samen hebben we de volgende dag een snorkeltour gedaan langs het Menjangan eiland. Hier hebben we echt een NOG mooiere onderwaterwereld gezien dan we eerder al hadden.
Na deze hele middag waterpret hebben Steffie en Bruno boodschappen gedaan en hebben we met zijn drieën een heerlijke maaltijd gekookt. Zelfgemaakte bruchetta's, pasta en een lekkere geitenkaassalade. Weer eens wat anders dan uit eten gaan! Het eten was niet alleen erg lekker, de avond zelf was ook gewoon super gezellig. Met een ronde buik nog even in het zwembad liggen drijven, en gekeken naar de vele sterren in de heldere lucht.

Morgen is het tijd om Bali achter ons te laten en over te steken naar Java. Op naar nieuwe indrukken.