Hello, goodbye.
Blijf op de hoogte en volg Ashley
14 Februari 2014 | Nederland, Tilburg
Het is inmiddels een maand geleden dat na drie geweldige maanden de vlucht terug naar Amsterdam vertrok.
Ik kwam zonder tastbare bagage thuis, omdat deze bij de overstap in Kuala Lumpur was achtergebleven, maar wat ik wel direct met me meenam was een hart en hoofd vol mooie herinneringen en ervaringen.
Voor mijn trip naar Fraser Island was ik bij Ben, John en Daneeka. Na mijn trip naar Fraser Island en één eenzame avond in Noosa, waar ik mijn vorige blog schreef, vroeg John me op Tweede Kerstdag of ik met hem mee wilde naar de Noosa Lakes. De hele dag waren we samen met vrienden van hem met de boot weg. We hadden een gezellige dag, en die avond besloot ik mee terug te gaan naar het appartement waar hij samenwoont met Ben en Daneeka. Ik was dus weer terug bij deze lieve, geweldige vrienden, en heb nog een geweldige tijd met ze gehad. Een paar dagen na nieuwjaar was het alleen helaas wéér tijd om afscheid van ze te nemen. Ik wilde nog super graag blijven, maar vanwege een geboekte vlucht die vertrok vanuit Sydney, moest ik wel doorreizen.
Ik reisde door naar Surfers Paradise, waar ik vrijwel direct kennis maakte met de meiden in mijn kamer; Brittany en ... (shit, naam vergeten) uit Canada, Alice uit Schotland en Diana uit the States.
We hadden drie gezellige dagen waarin we op stap zijn geweest, naar het strand en naar een Wildlife Sunctuary, waar we op de foto zijn gegaan met kangaroes, koala's en krokodillen. A real Australian day.
En ook al was het veel te gezellig met hen, ook nu was het weer tijd om door te reizen.
Ik had namelijk een geweldige activiteit op de agenda staan, die bovenaan mijn 'bucketlist' staat; skydive'en.
Op 7 januari werd ik om 7:00 uur opgehaald bij mijn hostel in Byron Bay. Over een paar uurtjes zou ik uit een vliegtuig springen. Of ik zenuwachtig was? Totaal niet. Vond het zelf nogal raar hoor, maar ik voelde pure rust.
Na wat uitleg, en eventjes wachten werd mijn naam omgeroepen. Ik kreeg een lange broek aan en een tuig om, ik mocht plaatsnemen op een bankje, waarna ik door mijn springman werd gehaald. We maakten kennis, schoten wat foto's en namen plaats in het vliegtuigje. 14.000 voet, ofwel 4,27 km de lucht in.
Eenmaal boven de wolken begon de adrenaline door mijn lichaam te gieren. We waren op de juiste hoogte, lieten wat stellen voor ons gaan en toen was het mijn beurt. Daar zat ik dan.. aan de rand van het vliegtuig, vast aan een ervaren springer, op 14.000 voet hoogte. De man telde af van 3 naar 1, en de sprong begon. Wat ik voelde is onbeschrijflijk. Ik denk dat het een milliseconde paniek was, een milliseconde van opluchting, gevoel van ontlading, opluchting en vooral een "schreeuwen alsof je leven er vanaf hangt"-moment. Geweldig!! Het beste wat ik ooit op mijn bucketlist heb mogen afstrepen, en zeer zeker voor herhaling vatbaar.
Zoveel geweldige ervaringen gedurende de hele reis, die ik heb mogen afsluiten met twee oud-collega's van StarBeach (Chersonissos, Griekenland). In de zomer van 2011 heb ik hier als ticketseller gewerkt en in Sydney had ik een weerzien met Ben (andere Ben dan bovengenoemd haha). Hij heeft me delen van Sydney laten zien, en (op aanraden van John) meegenomen naar de beste ijscoman op deze wereld (so far) Messina.
Om mijn vlucht terug naar NL te pakken moest ik terug naar Azië, waar ik niet alleen een weerzien had met een andere collega van StarBeach, BJ, maar ook mijn weerzien had met Steffie.
Met zijn drietjes hebben we de aller laatste twee dagen van deze reis gehad. We zagen een klein deel van Bangkok, en BJ kookte de lekkerste gerechten voor ons.
Er waren weer flink protesten aan de gang in Bangkok, dus we konden helaas niet overal heen, maar door deze toestand en een berichtje op Twitter heb ik wel wat anders mee mogen maken; ik kwam op radio en televisie na een Skype-interview met NOS op 3.
Op mijn bucketlist stond ie niet, maar het is zeer zeker een leuke toevoeging aan de reis geweest.
Nu ben ik weer thuis. Thuis in Nederland. Het koude kikkerlandje waar regen, grijze lucht en kou mij weer "back to reality" brachten. Bah. Dit wil je toch niet?
Op reis had ik al besloten dat ik ontzettend graag terug wil naar Australie. "Waarom Australië?", is de vraag die ik dan altijd krijg. Dat is vooral een gevoel. De mensen zijn daar zo vriendelijk, de sfeer is er relaxed, het is er (bijna) altijd mooi weer, de omgeving is prachtig... Ik ben verliefd. Verliefd op Australië. En daarom heb ik besloten terug te gaan. Voor de mensen om mijn heen eerder dan verwacht, maar voor mij precies op tijd.
Mijn reis is geboekt, mijn tweede, en misschien wel grootste avontuur is in aantocht: ik vlieg op 12 mei terug naar Australië.
Wat ik ga doen? Op zoek naar een baan, een appartement om in te wonen, een plek om mij te vestigen. Omdat ik nooit spijt wil krijgen van de keus de kans niet te grijpen.
Ik ben 22, mentaal fit en klaar voor een nieuwe uitdaging. Ik ga ervoor.
"Opportunities don't happen, you create them."
Ik kwam zonder tastbare bagage thuis, omdat deze bij de overstap in Kuala Lumpur was achtergebleven, maar wat ik wel direct met me meenam was een hart en hoofd vol mooie herinneringen en ervaringen.
Voor mijn trip naar Fraser Island was ik bij Ben, John en Daneeka. Na mijn trip naar Fraser Island en één eenzame avond in Noosa, waar ik mijn vorige blog schreef, vroeg John me op Tweede Kerstdag of ik met hem mee wilde naar de Noosa Lakes. De hele dag waren we samen met vrienden van hem met de boot weg. We hadden een gezellige dag, en die avond besloot ik mee terug te gaan naar het appartement waar hij samenwoont met Ben en Daneeka. Ik was dus weer terug bij deze lieve, geweldige vrienden, en heb nog een geweldige tijd met ze gehad. Een paar dagen na nieuwjaar was het alleen helaas wéér tijd om afscheid van ze te nemen. Ik wilde nog super graag blijven, maar vanwege een geboekte vlucht die vertrok vanuit Sydney, moest ik wel doorreizen.
Ik reisde door naar Surfers Paradise, waar ik vrijwel direct kennis maakte met de meiden in mijn kamer; Brittany en ... (shit, naam vergeten) uit Canada, Alice uit Schotland en Diana uit the States.
We hadden drie gezellige dagen waarin we op stap zijn geweest, naar het strand en naar een Wildlife Sunctuary, waar we op de foto zijn gegaan met kangaroes, koala's en krokodillen. A real Australian day.
En ook al was het veel te gezellig met hen, ook nu was het weer tijd om door te reizen.
Ik had namelijk een geweldige activiteit op de agenda staan, die bovenaan mijn 'bucketlist' staat; skydive'en.
Op 7 januari werd ik om 7:00 uur opgehaald bij mijn hostel in Byron Bay. Over een paar uurtjes zou ik uit een vliegtuig springen. Of ik zenuwachtig was? Totaal niet. Vond het zelf nogal raar hoor, maar ik voelde pure rust.
Na wat uitleg, en eventjes wachten werd mijn naam omgeroepen. Ik kreeg een lange broek aan en een tuig om, ik mocht plaatsnemen op een bankje, waarna ik door mijn springman werd gehaald. We maakten kennis, schoten wat foto's en namen plaats in het vliegtuigje. 14.000 voet, ofwel 4,27 km de lucht in.
Eenmaal boven de wolken begon de adrenaline door mijn lichaam te gieren. We waren op de juiste hoogte, lieten wat stellen voor ons gaan en toen was het mijn beurt. Daar zat ik dan.. aan de rand van het vliegtuig, vast aan een ervaren springer, op 14.000 voet hoogte. De man telde af van 3 naar 1, en de sprong begon. Wat ik voelde is onbeschrijflijk. Ik denk dat het een milliseconde paniek was, een milliseconde van opluchting, gevoel van ontlading, opluchting en vooral een "schreeuwen alsof je leven er vanaf hangt"-moment. Geweldig!! Het beste wat ik ooit op mijn bucketlist heb mogen afstrepen, en zeer zeker voor herhaling vatbaar.
Zoveel geweldige ervaringen gedurende de hele reis, die ik heb mogen afsluiten met twee oud-collega's van StarBeach (Chersonissos, Griekenland). In de zomer van 2011 heb ik hier als ticketseller gewerkt en in Sydney had ik een weerzien met Ben (andere Ben dan bovengenoemd haha). Hij heeft me delen van Sydney laten zien, en (op aanraden van John) meegenomen naar de beste ijscoman op deze wereld (so far) Messina.
Om mijn vlucht terug naar NL te pakken moest ik terug naar Azië, waar ik niet alleen een weerzien had met een andere collega van StarBeach, BJ, maar ook mijn weerzien had met Steffie.
Met zijn drietjes hebben we de aller laatste twee dagen van deze reis gehad. We zagen een klein deel van Bangkok, en BJ kookte de lekkerste gerechten voor ons.
Er waren weer flink protesten aan de gang in Bangkok, dus we konden helaas niet overal heen, maar door deze toestand en een berichtje op Twitter heb ik wel wat anders mee mogen maken; ik kwam op radio en televisie na een Skype-interview met NOS op 3.
Op mijn bucketlist stond ie niet, maar het is zeer zeker een leuke toevoeging aan de reis geweest.
Nu ben ik weer thuis. Thuis in Nederland. Het koude kikkerlandje waar regen, grijze lucht en kou mij weer "back to reality" brachten. Bah. Dit wil je toch niet?
Op reis had ik al besloten dat ik ontzettend graag terug wil naar Australie. "Waarom Australië?", is de vraag die ik dan altijd krijg. Dat is vooral een gevoel. De mensen zijn daar zo vriendelijk, de sfeer is er relaxed, het is er (bijna) altijd mooi weer, de omgeving is prachtig... Ik ben verliefd. Verliefd op Australië. En daarom heb ik besloten terug te gaan. Voor de mensen om mijn heen eerder dan verwacht, maar voor mij precies op tijd.
Mijn reis is geboekt, mijn tweede, en misschien wel grootste avontuur is in aantocht: ik vlieg op 12 mei terug naar Australië.
Wat ik ga doen? Op zoek naar een baan, een appartement om in te wonen, een plek om mij te vestigen. Omdat ik nooit spijt wil krijgen van de keus de kans niet te grijpen.
Ik ben 22, mentaal fit en klaar voor een nieuwe uitdaging. Ik ga ervoor.
"Opportunities don't happen, you create them."
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
