Dankzij papa en mama kon ik er weer tegenaan

Zoals jullie weten ben ik op de derde dag van deze reis beroofd en dit heeft nog steeds een impact op me. In Singapore voelde ik me veilig dankzij de goede beveiliging hier, maar door alle verhalen over Maleisië en vooral over Thailand wat betreft berovingen e.d. werd ik er weer behoorlijk kriegelig van. Ik wist even niet meer wat ik moest doen. Ik was ontzettend bang dat het me weer zou overkomen en vertrouwen in de mensen had ik na 5 weken nog steeds niet (terug)gevonden. Ik besloot papa en mama een mail te sturen om ze om advies te vragen. Want als er twee mensen zijn bij wie ik altijd, en met elk onderwerp terecht kan, is het wel bij hen. Het was het beste wat ik heb kunnen doen, want ondanks dat ook ik natuurlijk graag nog morgen met ze sta te knuffelen op Schiphol, weet ik weer waarom ik ook alweer hier ben. Ik moet genieten, het is de reis waar ik al ontzettend lang naar uit heb gekeken, en hier sta ik dan eindelijk. Ik moet de beroving 'verwerken', het 'een plek geven' en genieten. Deze woorden, uit de mail die ik van papa en mama ontving, hebben me weer een enorme doorzettingsboost gegeven.

En zo begon ik met energie voor 100 aan onze eerste dagen in Maleisië. We vlogen in de middag van Singapore naar Kuala Lumpur. Ik had met mijn stomme kop mijn naam verkeerd ingevoerd tijdens het boeken, en deze stond dus verkeerd op het ticket. Goddank heb ik daar geen gezeik mee gehad, want met een kwestie van mijn naam opnieuw op het ticket schrijven en een stempel van de vliegmaatschappij erbij, mocht ik zo door de douane heen.
Eenmaal in Kuala Lumpur namen we de bus naar Chinatown. Hier bevond zich ons hostel, waar we plaats mochten nemen op de achterste twee bedden van een slaapzaal met in totaal 24 bedden. Die avond hebben we ons goed vermaakt in Chinatown. De prijzen lagen hier ontzettend laag, en het was dan ook wederom een moeilijke prestatie om al die leuke tassen en schoenen te laten liggen. Ik bezweek één keer echt bijna, maar het is me gelukt. Ik heb géén tas gekocht. En ook geen schoenen. Het was hier ontzettend gezellig en alle leuke friemeltjes die in de lucht aan touwtjes hingen gaven extra leuke sfeer.

De volgende dag hebben we de trein naar het centrum gepakt en zijn naar de Petronas Twintowers geweest. Dé must see van KL. Het waren mooie gebouwen, maar het kostte ons iets teveel geld om er naar binnen te gaan en hebben dus naar een alternatief gezocht. In het convention center kwamen we vervolgens terecht bij het Aquarium. We mochten hier verschillende vissen en zeesterren aanraken, zagen otters kunstjes doen en liepen onder haaien door. Onder haaien doorlopen, kan dat? Jep, het was een enorm aquarium met een looptunnel er doorheen en hier liepen we onder prachtige vissen, enorme schildpadden en grote en kleine haaien door. Of je dus 4 of 22 bent maakt niet uit, zo'n aquarium is een bezoek waard. Geloof mij.

Na de wandeling door deze onderwaterwereld hebben we een wandeling gemaakt door 'The Golden Triangle' van KL. Hier kwamen we wederom shoppingmalls tegen, maar ook cafeetjes en restaurantjes. Door de drukte, de billboards en de sfeer die er hing deed het me denken aan Londen. Piccadilly Circus om precies te zijn. We zijn door de straten heen gewandeld en zijn vervolgens terug naar het hostel gegaan.
Hier raakten we in gesprek met Luuk, Marc en Milan, drie jongens uit Amsterdam. We besloten met hen uit eten te gaan en hebben daarna op het dakterras van het hostel drankspelletjes gedaan. We hebben enorm met ze gelachen en de idiootste opdrachten kwamen voorbij. Zo zat ik op den duur 10 minuten lang met een enorme plantenbak op mijn hoofd, moesten Luuk en Steffie een kledingstuk wisselen (1m60 vs 1m90), en zat Milan Marc een kinmassage te geven. De ene fles Wodka na de andere werd leeggedronken, en wat later op de avond hebben we onze avond voortgezet in discotheek Zouk. Hier was het erg rustig, en zijn er dus niet heel lang gebleven, maar hebben weer gezellig op het dakterras gezeten. Al met al was het een ontzettend geslaagde avond!
De volgende dag zouden Steffie en ik doorreizen naar een eilandje genaamd Pangkor, maar dit hebben we mooi een dagje uitgesteld om nog even lekker uit te kunnen brakken.

En zo belandden we donderdagavond, na een 6-uur durende reis in Pangkor. We aten wat in het restaurant van onze village en hier kwamen we in gesprek met Miriam, een vrouw uit Breda, die elk jaar al reizend overwinterd in Azië.
Vrijdag hebben we echt helemaal niks gedaan, behalve op het strand gelegen. Hier maakten we wat mee hoor. We lagen relaxed te zonnen op het rustige strandje toen we plotseling achter ons wat hoorden "vallen". Ineens zagen we tientallen apen achter ons die op ons af kwamen. We sprongen op en liepen snel richting zee. De apen grepen onze spullen, dus ik wist niet hoe snel ik mijn tas moest pakken. Behalve lekkernijen hebben ze gelukkig alles laten liggen, maar Stef en ik zijn toch mooi even ergens anders gaan liggen, ver weg van de apen.

Vandaag, onze laatste dag op Pangkor, hebben we samen met Miriam scooters gehoord en zijn het eiland rondgereden. Het is een klein eiland, dus we waren in een middagje rond, maar we kwamen veel verschillende dingen tegen; overvolle dorpjes, de havens, mooie witte stranden, stranden met een en al afval, grote groene landschappen en we reden stijle hellingen op en af. Erg leuk en erg relaxed. We hebben lekker gegeten langs het strand bij "Daddy's café", en hebben de middag al zonnend op een klein strandje geëindigd. Heerlijk.

Morgen vroeg op, en door naar een volgend eiland van Maleisië.